En aangezien er toch iemand de schuld moet hebben van al dit on-dierlijke lijden, kijken de mensen nu massaal naar de burgemeester. Tot zover de bultrug. Een weekend eerder maakten we ons als land nog massaal druk over het toegenomen geweld op voetbalvelden. Terecht mijn inziens. Maar goed, twee dagen later was het alweer business as usual, er lag al weer een scheids op de grond. 
Afgelopen zaterdag reikten we als fractie de ‘ik zie jou’, ICU, prijs uit. Een prijs voor mensen die naar elkaar omzien. De prijs ging naar de vrijwilligers van de stichting De Samaritaan die al sinds jaar en dag op zaterdag een maaltijd maken voor mensen, die om het eens oneerbiedig te zeggen, om wat voor reden dan ook een verkeerde afslag hebben genomen of hebben moeten nemen. Een afslag die maakt dat ze baat hebben bij een maaltijd en baat hebben bij een goed gesprek op de zaterdag. In de luwte van de samenleving een prachtig project. Een project dat draait op vrijwilligers. Een project zoals er gelukkig nog vele andere zijn. En nee, dat zijn geen mensen die in het nieuws komen. Dat is gewoon het werk dat in stilte gebeurt. Klein, maar o zo belangrijk.
Van de bultrug en het geweld op de voetbalvelden naar de vrijwilligers van De Samaritaan. Een grote stap en een grote tegenstelling. We hoppen in Nederland van verontwaardiging naar verontwaardiging, de politiek verkeert in een soort van permanente geschoktheid over de afwezigheid van respect op de voetbalvelden, het gemis aan een moreel kompas bij bestuurders en zo nog veel zaken meer. Dan is het mooi dat je soms spreekt met mensen die in het klein de handen uit de mouwen steken om in de luwte van de samenleving het goede te doen. De vrijwilligers van De Samaritaan zijn daarvan een voorbeeld, maar zoals gezegd zijn er veel meer van dit soort initiatieven.
Een dikke 2000 jaar geleden werd er, in de luwte van de samenleving, in Bethlehem een baby geboren. In een stal. In het dagelijks nieuws ging het in die tijd over heel andere dingen, wellicht over de bultruggen van die tijd of over het respect op voetbalvelden van die tijd, of over het gebrek aan het morele kompas van bestuurders van die tijd. Maar in de stilte en de luwte van de samenleving gebeurde er iets moois. Jezus kwam op aarde. Vanuit die luwte wordt de samenleving veranderd. In de luwte van de samenleving zet God zijn reddingsplan in.
Jezus is niet in de luwte gebleven. Toen hij ouder werd kwam Hij met Zijn reddingsverhaal en werd Hij publiekelijk, na een confrontatie met de politiek, veroordeeld. Na zijn hemelvaart is hij niet meer zichtbaar en regeert Hij vanuit de hemel. Maar toch het is begonnen in de luwte.
Op de een of andere manier moest ik daar deze week aan denken. We hoppen van verontwaardiging naar verontwaardiging. Het is afwachten wanneer de volgende spreekwoordelijke bultrug aanspoelt. Juist dan helpt het om even weer goed te kijken naar de luwte van de samenleving. Laat Kerst daar bij helpen. Kerst helpt om het kleine te waarderen, Kerst helpt om te begrijpen dat het gaat om de luwte van de samenleving en Kerst helpt je om je niet bezig te blijven houden met de ’bultruggen’ van deze tijd. Laten we daar dan met Kerst bij stilstaan. Niet als de zoveelste verontwaardiging, maar juist vanuit de verbazing dat uiteindelijk die dingen die in de luwte van de samenleving gebeuren écht het verschil maken. Nu en in de toekomst….