Een jophokje     

Wat is nu weer een jophokje? Sinds donderdagavond kent mijn leven weer een nieuw mysterie. De burgemeester heeft ergens een jophokje laten verwijderen. Ik heb nog even gezocht op jophokjevermist.nl en even bezien of er wellicht een amberalert voor een jophokje te vinden was, maar nee niets.

Vervolgens ben ik maar eens wat dieper in de materie gedoken. Zo heb ik gesproken met Noordermaat, met de GGD, met verschillende deskundigen en uiteindelijk ook met de burgemeester en twee ambtenaren. Het beeld dat naar voren komt is een beeld van veel mensen die iets weten van het thema en zich er voor willen inzetten, maar niemand die echt regie neemt. Het is om die reden dat ik daar op aangedrongen heb tijdens mijn bijdrage. Hulpverlening moet plaatsvinden vanuit een gecoördineerde aanpak. De komende tijd zal het thema vast nog vaker voorbij komen. Vanmorgen zag ik dat het Dagblad van het Noorden er nog een stukje aan heeft gewijd.

Verder duurde de raadsvergadering erg lang, terwijl er niet erg veel besproken werd. Soms wel eens wat frustrerend vind ik. Maar goed, vanavond kon ik in ieder geval nog eens flink nadenken wat het jophokje dan zou moeten zijn. Natuurlijk gingen mijn gedachten eerst naar de arme Job. Maar ik kon mij niet goed voorstellen dat er in Assen iets rondom Job weg te halen zou zijn. Laat staan dat er een heel Jobhokje zou zijn. Al kauwende op mijn jophokje kwam de raadsvergadering ten einde.

Vrijdagmorgen waren we met de fractie op bezoek bij het Gomarus College in Assen. Een school waar ik zelf ook nog eens heb rondgelopen (lang geleden, zo lijkt het). We spraken uitvoerig over Passend Onderwijs en de gevolgen voor de zorgleerlingen. We spraken over de nieuwe samenwerking met andere scholen rondom de zorg. Gelukkig zijn de contacten met de gemeente goed. De docenten waarschuwden voor de ongenuanceerdheid waarmee de discussies rondom Passend Onderwijs plaatsvinden. Het is belangrijk om te blijven zien wat kinderen nodig hebben om in de toekomst hun leven in te kunnen richten. Vandaar ook de veelzeggende visie: leren voor je Leven!

De politieke week kwam vanmiddag ten einde met een bezoekje aan het de openingshandeling van het Leencafé in Assen. Wat mij betreft een voorbeeld van een situatie waarin inwoners van Assen de handen ineenslaan om samen iets te bereiken.

Toch blijf ik malen over het jophokje. Ik weet het eigenlijk nog steeds niet. Ook mijn collega Steven Lagendijk geeft op twitter te kennen dat hij in het ongewisse blijft rondom het jophokje. Het zal nog wel even een raadsel blijven. Als mensen weten wat het is, tweet het dan even (@bertwienen) want dan kunnen we weer een mysterie oplossen. Voor nu ga ik even doen wat de stadsdichter in zijn openingsgedicht van het leencafé ons toedichtte: gewoon lekker met een ‘echt’ boek in de hoek. Even genieten van een lekker weekend!