Stelt u zich eens voor. Samen met uw partner besluit u op een mooie avond eens lekker uit eten te gaan. U hebt er helemaal zin aan, straks lekker de menukaart doorneuzen om dan te komen tot een goede keuze en vervolgens heerlijk eten. Genieten van een goede rode wijn, mmmm heerlijk! U en uw partner zijn er helemaal klaar voor. Lekker een avondje uit. U stapt het restaurant binnen en wordt aangesproken door de gastheer. Om u heen kijkend ziet u verschillende mensen al rustig een keuze maken, enkelen zijn driftig in gesprek. Er zijn nog een aantal tafeltjes leeg en de gastheer wijst u de lege tafel waar u kunt gaan zitten. Een mooi plekje bij het raam heeft hij u toebedeeld. Lekker, genieten dus! Samen met uw partner spreekt u door wat u wilt gaan eten als er op een gegeven moment een harde luidspreker klinkt: ‘dames en heren, van mijn baas moet ik u vragen wat we vanavond eens zullen gaan eten. Laten we beginnen met het hoofdgerecht. Welke ingrediënten had u gedacht vanavond in het gerecht te willen opnemen? Roept u maar, iedereen mag meepraten en vooral ook meedenken!' U kijkt uw partner aan. Wat is hier precies aan de hand? U hoort al verschillende mensen roepen ‘paprika' uit de hoek klinkt ‘geflambeerde mierookswortel' en u ziet tot uw schrik dat uw partner roept ‘doe maar een lekkere lamsbout'. U bent verbijsterd. U had gedacht gewoon te kiezen uit de uitgebreide menukaart. Meepraten hebt u helemaal geen behoefte aan, u gaat toch niet voor niets naar een restaurant waar een goede kok goed voor u en voor lekker eten zorgt?

U zult wel denken, Wienen waar slaat dit op? Nu, dit gebeurde vanavond in de raad. Er werd gesproken over het jeugdbeleid van de gemeente. Verschillende fracties drongen aan bij het college om vooral met de jeugd te gaan praten om de inhoud van het beleid te bepalen. Alleen vraag ik mij af, wie is de jeugd? Volgens mij is de jeugd zo verdeeld en variabel dat je niet kunt spreken van ‘de jeugd'. Ieder individu die je spreekt uit de groep ‘jeugd' kon wel eens een heel eigen mening hebben die verschilt van de volgende individu die je spreekt uit groep ‘jeugd'. Zou de groep er blij mee zijn als ze bij elkaar worden gezet om samen na te denken over het beleid? Ik zou niet per definitie blij zijn als ik met de mensen naast mij aan tafel moet gaan spreken over de ingrediënten van het gerecht. Daar komt nog eens bij dat ik als jeugdige gewoon wil kiezen uit een aanbod (menukaart) en niet zozeer mee wil praten over de ingrediënten. De gemeenteambtenaren en de jongerenwerkers weten wat er speelt. Zij zijn de koks voor een goed jeugdbeleid. Zij kennen de ingrediënten. Daar heb je de jeugd en de restaurantbezoekers niet per definitie voor nodig.

Moet je dan niet spreken met de jeugd als je beleid schrijft over hen? Dat zeg ik niet. Ik zeg wel dat ik de vanzelfsprekendheid waarmee enkele fracties aangeven dat ‘als je met de jeugd spreekt en hen inspraak geeft in het beleid, verzekerd bent van een juist en werkend jeugdbeleid', niet deel. De gemeente heeft zelf deskundigen in dienst. Daarbij komt nog eens dat de raadsfracties zelf ook de jeugd vertegenwoordigen. Betrek de jeugd uit uw achterban bij uw standpuntbepaling. Dan hoeft u het niet van de gemeente te verwachten.

Ik ga liever uit eten in een restaurant waar een deskundige kok mij laat kiezen uit een mooie menukaart. Ik ga graag af op zijn deskundigheid om een mooi en lekker gerecht te bereiden waarvan ik echt kan genieten. En dat ga ik dus ook maar lekker doen in de vakantie. Beste mensen, ik wens het u allen toe. In september ben ik er weer!

Bert Wienen