Allereerst dus de vrijwilligersnota. Er moet mij bij deze nota wel iets van het hart. Het uitbrengen van een nota als deze getuigt van een moreel beroep dat op mensen wordt gedaan om vrijwilliger te worden bij de één of andere organisatie. Men wil vrijwilligers werven en het ‘vrijwilliger zijn’ interessanter maken en meer onder de aandacht brengen. Hoe langer ik hier over nadenk hoe complexer het eigenlijk wordt, eigenlijk kun je bij het vrijwilligersbeleid spreken van een drogreden van contradictio in terminis, of te wel een begrip dat zichzelf tegenspreekt. Want vrijwilligers zijn mensen die vrijwillig (dus zonder er iets voor terug te krijgen en zonder dat ze het hoeven te doen) een taak op zich nemen. Zo snel je het opnemen van de taak op één of andere manier wilt beïnvloeden, kun je je natuurlijk afvragen of er überhaupt nog sprake is van vrijwilligheid. Als de gemeente Assen de vrijwilligersbereidheid wil gaan beïnvloeden, dan is er eigenlijk geen sprake meer van vrijwilligheid, maar meer sprake van het proberen mensen te overtuigen van nut en noodzaak en mensen daardoor onvrijwillig in te zetten. Kortom een nota die wellicht nodig is, maar eigenlijk de glans van het fantastische vak van vrijwilliger ontdoet. Laten we de nut en noodzaak van de vrijwilliger in onze tijd niet onder stoelen of banken steken en de mensen die zich vrijwillig inzetten voor de samenleving op handen dragen! Al of niet geformaliseerd in een beleidsplan. Want, ook uit eigen ervaring weet ik hoe super het is om vrijwilliger te zijn. De bespreking vanavond was iets minder relevant. Veel nadruk werd gelegd op de vraag of de vrijwilligerscentrale al dit werk wel aan zou kunnen. De vrijwilligers hebben een vast aanspreekpunt bij de gemeente Assen. Het CDA maakte van de mogelijkheid gebruik om te vragen naar een lokettenvisie. Er zijn zoveel loketten binnen de gemeente dat het goed zou zijn om hier ook nog weer een visie aan te verbinden. Tja, hoe houd je jezelf aan het werk he. Ik besteed dat soort tijd liever zinnig, dan geleuter over lokettenvisie. Doe mij maar een krokettenvisie. De SP was de draad ook een beetje kwijt vanavond. Allereerst horen technische vragen niet thuis in de raadszaal (voorzitters doe hier iets aan!!) en ten tweede moet je je houden bij het stuk, alsjeblieft haal er niet van alles bij.

Het tweede grote punt dat op de agenda stond betrof de kadernota voor het jeugdbeleid. U moet zich voorstellen dat er zoveel zaken zich voordoen rondom opgroeiende jeugd en jongeren dat er eigenlijk elk jaar wel nieuw beleid kan worden geschreven. Dat is te veel werk en daarom wordt een kadernota vastgesteld waarin alle belangrijke uitgangspunten worden genoemd die belangrijk zijn. Een soort van langetermijnvisie dus. Vanavond waren niet alle partijen het eens met de nota zoals deze geschreven was. Bijna de hele oppositie steunde een motie waarvan het nut en noodzaak niet duidelijk was. Dat is jammer, want zoveel onduidelijkheid doet echt af aan de discussie en het doel. Ga nu maar gewoon aan het werk en echt VVD als er uitvoeringsnota’s komen, dan komen er ook cijfers. Alles moet zijn plaats hebben en plaats kennen.

De ChristenUnie vindt het jammer dat er niet meer aandacht is gegeven voor de rol van het gezinnen. De gehele nota bestaat uit het oplossen van problemen van kinderen en jongeren. Dit strookt niet met de wijze waarop de ChristenUnie naar mensen in deze samenleving kijkt. ChristenUnie vindt het behandelen van jongeren en het uitvoeren van preventieve acties zonder daarbij het gezin te gebruiken, nagenoeg nutteloos. In de bijbel wordt duidelijk gemaakt dat God de mensen niet zomaar op aarde ‘dropt’ om daar hun ding te doen en vervolgens na het sterven de aarde weer te verlaten. God werkt niet zo, God heeft een bedoeling met mensen en daarbij gebruikt God geslachten en gezinnen in de geslachten. God schiep de man en de vrouw, omdat het niet goed is als één van hen alleen is. Abraham kreeg een beeld van God waarin God hem vroeg naar de sterren te kijken en God daarbij zei: ‘zoveel sterren als je nu ziet (nee, er was toen nog geen smog en uitlaatgassen die het zich bemoeilijkten) zoveel mensen zal ik tot mijn volk maken’. Of te wel, God werkte toen al aan de toekomst. De mensen die liederen (psalmen) schreven in de bijbel hadden dit ook al goed begrepen. Onder anderen in psalm 100 (zijn trouw duurt van geslacht op geslacht) en psalm 105 (over duizend geslachten) wordt er gesproken over de lijnen die God volgt op de aarde. Het geeft ons als ChristenUnie een richtlijn om te kijken naar problematiek en het voorkomen van problematiek onder jongeren. De ouders moeten bij deze problematiek van hun kinderen betrokken worden. Preventie begint bij het stimuleren van en investeren in stevige gezinnen en stevige huwelijken.

Stevige gezinnen maken een samenleving stabiel! Ook Augustinus (400 na Christus) besefte al goed dat stabiele gezinnen aan de grondslag liggen van een vredige samenleving. In de Stad van Vrede (civitate dei) schrijft hij dat slechts alleen als deze goede gezinnen (hoekstenen van de samenleving) er zijn, dán de samenleving succesvol zal kunnen streven naar vrede. Bekend zijn ook de verschillende kringen die later Abraham Kuyper noemt als het gaat om de soevereiniteit in eigen kring, de gezinnen die de grondslag zijn van de samenleving en waarin kinderen ook kunnen oefenen en worden opgevoed om in de samenleving te kunnen leven.

Is het nu een christelijke kroonjuweel dat de kracht van gezinnen zo benadrukt worden? Ja en nee. Vanzelfsprekend krijg je bij het christelijk smaldeel sneller de handen op elkaar over de kracht van gezinnen dan bijvoorbeeld bij onze sociaal democratische vrienden of zoals bleek vanavond bij GroenLinks. Maar toch is in de huidige hulpverlening aan kinderen en jongeren het systeemgericht werken een belangrijke peiler. In dit systeemgericht werken staat de interactie tussen gezinsleden centraal. In de interactie ligt de oplossing voor het probleem verscholen en wordt het probleem gezien als een achterhaalde oplossing van een probleem. Patronen zijn er en moeten eventueel worden doorbroken. We leven in een netwerk van relaties, het aanpakken van slechts één persoon past daar niet in.

Het was juist hierom dat de ChristenUniefractie uitdrukkelijk aandacht vroeg voor de kracht van gezinnen. Het was goed te horen dat de wethouder deze aandacht beaamde en dat hij toezegde dit in de nota bij te stellen en te veranderen. Vanavond tijdens de raadsvergadering bleek hoe politiek goed is, hoe politiek soms lijkt te gaan om accentverschillen, maar juist in deze zaken het verschil kan maken! Super!