Waarom ik dat vind? Dat zal ik in deze weblog vertellen. Het begon al op maandagavond, toen hebben we als fractie besloten dat we bij de behandeling van de ouderennota een punt gaan maken van valpreventie. Doordat ouderen tegenwoordig lang zelfstandig blijven wonen en maar moeilijk een indicatie krijgen voor een verzorgingshuis is het nodig dat ouderen leren hoe ze kunnen voorkomen dat ze vallen. We hopen dat ouderen zelf het initiatief nemen om een cursus valpreventie te gaan volgen. Wij willen ervoor zorgen dat die mogelijkheid aan alle ouderen geboden wordt.

Toen werd het dinsdag, het rapport Davids werd gepresenteerd. De minister-president kwam met een eerste reactie en het kabinet begon te wankelen. Vallen ze wel of vallen ze niet, die vraag hield Nederland een dag lang in de greep. Koortsachtig overleg volgde. Vannacht werd duidelijk dat het kabinet nog staat maar dat de premier een knieval heeft moeten maken. Ondertussen viel er duizenden kilometers verderop een land in puin door een aardbeving. Wat een drama, wat een verdriet! Terwijl we ons in Nederland druk maakten om een onhandige persconferentie, stortte daar voor veel mannen, vrouwen en kinderen een wereld in. Dat maakt me stil en klein.

En dan vandaag het bericht dat burgemeester Leers van Maastricht is gevallen over een vakantiehuis en een gebrek aan vertrouwen in hem dat daarop volgde…

Wat mij betreft is het woord vallen hét woord van de week. Wanneer iemand gevallen is, kent hij maar één reflex: opstaan. Zo snel mogelijk. Dat is 'leven' – vallen en opstaan. Mijn geloof in Jezus zegt me dat je, sinds de dag van zijn Opstanding, altijd weer op zal kunnen staan. Niets zal meer per se ten onder moeten gaan, omdat het 'gevallen' is. Geen mens niet, geen land niet, niets of niemand niet. Jezus biedt de mogelijkheid om op te staan nadat iets of iemand gevallen is.

Harmke Vlieg