De komende week staat in Assen de behandeling van de begroting weer voor de deur. In tijden waarin lastige keuzes moeten worden gemaakt, omdat er nu eenmaal weinig geld is, word je weer teruggeworpen op de kernvraag: waarvoor is er eigenlijk een overheid en wat zou die overheid eigenlijk moeten doen? Datzelfde geldt natuurlijk ook in Assen, want waarom zit dat college hier en wat moet het college doen- en vooral, wat moet zij laten?

Het lastige van bezuinigen is dat vaak die laatste vraag niet wordt gesteld. Waar organisaties nog wel eens bereid zijn om echte keuzes te maken, gebeurt dit bij overheden zeer zelden. Vaak wordt dan geprobeerd om dat wat we al doen iets minder te doen of wordt geprobeerd om de inkomsten te verhogen. Een mix van beide is dat dan wordt gezegd dat we meer voor minder willen doen, bijvoorbeeld door ‘slimmer’ in te kopen of ‘samen te werken’. Natuurlijk is hier niets mis mee, maar het zou ook goed zijn om een kritisch te kijken of de taken die een gemeente uitvoert wel allemaal door de gemeente zouden moeten worden gedaan. Dat is in ieder geval wel de bril waarmee we in de fractie de afgelopen tijd naar de begroting hebben gekeken. Volgende week gaan we het met alle partijen in de raad over hebben. Ik ben benieuwd of we kunnen komen tot goede inhoudelijke discussies. 
En wat doe je dan nog meer als raadslid? Afgelopen week hebben we met een deel van de fractie een boeiend werkbezoek gebracht aan het WZA, waarin we hebben doorgesproken over het belang van de ziekenhuiszorg in Assen en waarin we spraken over de zogenaamde prikkels van de marktwerking. Ik moet zeggen dat ik dergelijke bezoeken wel erg boeiend vind om te doen. Als raadslid krijg je een kijkje dwars door alle bevolkingslagen heen. Je spreekt bestuurders en inwoners, je spreekt professionals en vrijwilligers. Dat maakt het werk als raadslid boeiend! Je krijgt veel informatie en het verruimt je blik.
Deze week werden we ook door het college geïnformeerd dat het met de regionale aanpak van mensenhandel nog niet erg opschiet. Gelukkig staat de aanpak van mensenhandel zowel in de begroting van de gemeente Assen als in het regionaal beleidsplan van de politie wel als prioriteit. Gelukkig heeft het college van de gemeente Assen wel een aanpak voorgesteld. Maar in onze provincie is de zorg voor slachtoffers van mensenhandel gewoon slecht geregeld. De bestuurders binnen onze provincie, alsook gemeenten die een speciale verantwoordelijkheid hebben in deze taak, laten het liggen. Gegevens die dan wel worden aangereikt blijken niet goed of onvolledig en men communiceert niet of langs elkaar heen. Daar baal ik van. Een kwetsbare groep mensen die beschermd moet worden en die hulp moet krijgen. De komende periode staat in Assen het thema mensenhandel in ieder geval op de agenda, maar nu nog een stap verder. Wat mijn betreft mag een overheid zich op dit soort punten niet terugtrekken. Hier moet zij regie nemen en mensen beschermen. Dat is een taak die wat mij betreft zeker bij een overheid blijft horen. Of het nu crisis is of niet!